Purple Hibiscus

Purple Hibiscus las ik tijdens mijn rondreis door Slovenië (lees dat verslag hier). Het is een boek dat ik in een ruk uitgelezen heb. Inmiddels heb ik vier boeken in mijn bezit die geschreven zijn door Chimamanda Ngozi Adichie. Over ”We zouden allemaal feminist moeten zijn” heb ik al een review geschreven. Deze kun je hier lezen. Nu is dat een manifest, dit is een roman. Benieuwd of het een aanrader is? Lees dan verder.

Purple Hibiscus – Chimamanda Ngozi Adichie

Na het lezen van “We zouden allemaal feminist moeten zijn” besloot ik nog drie andere boeken van haar te bestellen. Dat doe je toch, na enthousiast te zijn over een boek? Maar goed, ik beken! Ik ben gewoon een boekenverzamelaar. Mijn boekenkast puilt uit, geen fijner beeld dan dat toch? Ik bestelde nog een ander feministisch manifest; ”Dear Ijeawele, a feminist manifesto in fifteen suggestions”, ”Half of a yellow sun” en ”Purple Hibiscus”.

Nederlandse flaptekst

De vijftienjarige Nigeriaanse Kambili is de dochter van een rijke en fanatiek religieuze man die voor de buitenwereld de reputatie heeft van een filantroop. Maar hij regeert zijn gezin met harde hand en het leven van Kambili wordt bepaald door zijn strenge regels. Tijdens een logeerpartij bij een vrijgevochten tante ontdekken zij en haar broer dat het ook anders kan: overal staan boeken, heerlijke etensgeuren overheersen en gelach weerklinkt door het huis. Als ze naar hun vader terugkeren, escaleert de situatie binnen het gezin en Kambili moet alles op alles zetten om haar familie bijeen te houden.

https://www.debezigebij.nl/boeken/paarse-hibiscus-2/

Engelse flaptekst

When Nigeria is shaken by a military coup, Kambili’s father, involved mysteriously in the political crisis, sends her to live with her aunt. In this house, noisy and full of laughter, she discovers life and love – and a terrible, bruising secret deep within her family. This extraordinary debut novel from Chimamanda Ngozi Adichie, author of ‘Half of a Yellow Sun’, is about the blurred lines between the old gods and the new, childhood and adulthood, love and hatred – the grey spaces in which truths are revealed and real life is lived.

http://www.4thestate.co.uk/book/purple-hibiscus/

Ik vind het, zoals ik bij ”The lost flowers of Alice Hart” ook deed, interessant om de Nederlandse flaptekst met de Engelse te vergelijken. Ik moet zeggen dat ik vind dat dit keer de Nederlandse flaptekst het verhaal redelijk tot zijn recht laat komen. Maar nogmaals vind ik dat de Engelse flaptekst een beter beeld weergeeft. Gecombineerd krijg je helemaal een goed beeld van het boek 😉

Mijn ervaring met het boek ”Purple Hibiscus”

Zoals ik al eerder aangaf las ik dit boek in een ruk uit. Het verhaal gaat over Kambili, een jong meisje dat in een zeer religieus gezin leeft. Haar vader is een tiran en zijn wil is wet. Hij is extreem gelovig en heeft er geen moeite mee om leden van zijn gezin te mishandelen. Voor de buitenwereld lijkt alles perfect te zijn. Het is soms pijnlijk om te lezen. Het is zo beeldend geschreven dat ik het gevoel heb dat ik alles aanschouw en tegelijkertijd een machteloze toeschouwer ben. Kambili is zo geconditioneerd door haar vader dat ze geen eigen mening heeft en niet zelf na durft te denken. Ze doet alles om haar vader te behagen. Als ze naar haar tante gestuurd wordt, gaat er een wereld voor haar open. Maar ook dan wordt ze belemmert door de stem van haar vader die verweven is in haar gedachten. Ik vond het heftig om te lezen, te ervaren en te voelen hoe iemand andermans gedachten zo kan vertroebelen. Hoe machtig ouders kunnen zijn. Dat mensen zo overheersend kunnen zijn dat je eigen ik bijna verdwijnt. Ik wil niet teveel van het verhaal vertellen dus ik laat het hierbij 😉

Conclusie

Ik ben fan van Chimamanda Ngozi Adichie. Of ik nu een feministisch manifest lees of een van haar romans, deze vrouw weet me elke keer te raken. Ik vond Purple Hibiscus een prachtig boek en raad het iedereen aan om het ook te lezen!